Mehmet Açar, “Kan Bağları” (Blood Ties) vizyona giren filmini sinemaseverler için yorumladı.

2008 yapımı “Les Liens du Sang” adlı bir Fransız filminden uyarlanan, ABD – Fransa ortak yapımı “Kan Bağları” (Blood Ties) seyirciyi 1974 yılının New York’una götürüyor. Chris (Clive Owen) yıllar sonra cezaevinden çıktığında başarılı bir polis olan kardeşi Frank’le (Billy Crudup) birlikte yaşamaya başlar. Chris eski bir mahkûm olarak yeni hayatına uyum sağlamaya uğraşırken Frank de eski sevgilisi Vanessa (Zoe Saldana) ile yeniden birlikte olmaya çalışır.

Hikâyesini telaşsız bir biçimde, sakin bir tempoyla geliştiren “Kan Bağları”, aksiyon ve gerilimi sabırla finale saklayan bir polisiye. Guillaume Canet, önceki filmlerinde olduğu gibi karakterlerine geniş bir alan açmaya çalışan bir yönetmen. Senaryoyu James Gray ile birlikte yazan Canet, entrika ya da hareketten ziyade karakterler arasındaki çatışmalar üzerinden seyircinin ilgisini ayakta tutmayı başarıyor.

“Kan Bağları” iyilerle kötüleri birbirinden kesin çizgilerle ayırmayan bir film. Ne polisin ne hırsızın ne de aile bağlarının yanında taraf seçiyor. Karakterlerin hangi yöne doğru ilerleyeceklerini tahmin etmek kolay değil. İyiliği kötülüğü biraz hayatın akışı ve karakterlerin içinde bulunduğu durum belirliyor. Filmin ana fikri ise adında gizli. Bir aile olmaya çalışan ama bir türlü olamayan insanların filmi bu… Buna karşılık, kan bağı bazen her şeyin önüne geçebiliyor.

Canet tüm bunları hiçbir karakterin tarafını tutmayan serinkanlı bir sinemayla anlatıyor. Kamerası bazen hareketli bazen sakin. Clive Owen, Billy Crudup, Zoe Saldana ve babada James Caan seyre değer performanslar çıkarırlarken Mila Kunis ve Marion Cotillard biraz geride kalıyorlar. 1970’lerin şarkılarını kullanan soundtrack ile o yılları beyazperdeye taşıyan sanat yönetiminin, kostümüyle dekoruyla çok başarılı olduğunu belirtelim. Gerçekçi bir atmosferde, insanın içindeki iyiliğe inanan romantik bir polisiye seyretmek isteyenler için iyi bir seçim olabilir.

Filmin Notu: 6.5
Yazı: Mehmet Açar